Hee allemaal,

Leuk dat jullie mijn blog bij willen houden van mijn ervaringen in Zuid-Afrika. Afgelopen maandag nog even heerlijk in Nederland uit eten geweest met de familie en schoonfamilie. Dit was als afsluiting dat ik 2 maandjes weg ben. Die dinsdag begon de ellende dan met koffers inpakken. Wat neem ik allemaal mee? Lange broeken, korte broeken? Wat voor weer is het? Oja, en boeken om te lezen, misschien ook wel leuk. Uiteindelijk volgepakt op de weegschaal en hopend dat KLM de extra kilootjes door de vingers ziet. Nog een nachtje thuis en woensdag vroeg eruit om naar het vliegveld te gaan. Daar gaan we dan, nu gaat dan eindelijk de grote reis beginnen. Op het vliegveld aangekomen heb ik Elise opgezocht. Samen de koffer alvast inchecken. Helaas dit was al moeilijker dan gedacht. We moesten de koffer in een ‘kast’ zetten. “U mag langs de balie gaan”. Ja hoor, allebei onze koffers waren te zwaar…. We moesten een aantal dingen eruit halen en opnieuw de koffer inchecken, maar nu bij de balie. Elise zat netjes onder de 23 kilo, ik daar in tegen had nog steeds iets teveel, maar ach, niets zeggen en de koffer gaat door. Toen de handbagage even wegen, helaas ik had ook weer 5 kilo te veel bij. Nog even koffie gedronken en uitgezocht wat ik uit mijn handbagage toch wel thuis kan laten, daar gingen alle lekkernijen voor in het vliegtuig… En ook mijn sportschoenen moest ik thuis laten, dit was te zwaar. Dan maar 2 maanden niet sporten en een paar kilo’s zwaarder naar huis.

Nou daar gaan we, afscheid nemen van allemaal, wat kan dat toch lastig zijn. Mijn tranen weggeveegd en hop door de douane, daar gaat onze grote reis dan beginnen. Allebei vol spanning of alles wel goed zou komen. Eindelijk in het vliegtuig aangekomen, onze stoel gevonden en een vlucht van 10,5 uur verder waren we dan in Johannesburg. Wat vlogen de eerste uren voorbij, maar wat kregen we de laatste uren toch last van onze benen, eigenlijk van alles. Hoe moet je dan nog zitten in dat vliegtuig. Eindelijk mochten we het vliegtuig uit om opzoek te gaan naar onze koffers. Met koffers gaan we dan opzoek naar Lynette of Chris. (Lynette is onze ‘moeder’ hier, bij haar slapen we. En Chris is onze stagebegeleider). Wie komt ons eigenlijk ophalen? Uit de deuren gekomen, een aantal mensen aangekeken met briefjes met namen in hun handen, maar helaas nog geen Elise en Ankie. Stukje verder zien we ze dan eindelijk, daar staat Chris met zijn vrouw op ons te wachten. Op naar de auto om snel naar Lynette te gaan, dat we lekker ons bed in kunnen. Want wat wordt je van zo’n vliegreis gaar. In de auto verteld Chris ons nog even dat we over 3 uur aan zullen komen bij Lynette. Ik dacht al bij mezelf 3 uur? Ik dacht dat het maar 1,5 uur was. Rekenfoutje dus val ik maar in slaap in de auto. Aangekomen bij Lynette naar de slaapkamer, ook nog eens met die zware koffers de trap op, snel naar bed en morgen spreken we wat meer af met Lynette.

We mochten uitslapen en rustig aan doen de volgende dag. Het was al erg vroeg licht en de vogels begonnen al vroeg met roekoeën, daar ging het heerlijke uitslapen. Gezellig met Lynette ontbeten en een aantal afspraken gemaakt. Na het ontbijt zijn we samen met Lynette het dorp gaan verkennen. Als eerst na een weeshuisje geweest wat ze aan het opbouwen waren. Toen de school bezocht, schattig daar al die kindjes in een schooluniform. Bij een klasje kwamen we binnen en iedereen rende naar zijn stoel toe en was stil. Ons even voorgesteld in het Engels, want dat praten ze op die school alleen maar om het die kindjes zo goed mogelijk te leren. Weer dag gezegd tegen de kindjes en op naar de Hospice. Daar zullen we de komende tijd veel zijn, want dit is onze stage. Een rondleiding gehad, het was voor de kindjes net tijd om te gaan slapen. In de slaapkamer even binnengekeken. Lynette vertelde dat het nu heel lastig voor de kindjes was, ze moesten blijven liggen, maar het liefst komen ze op je afgerend.

Later in de avond nog lekker met zijn alle gegeten en nog wat gekletst met Daniek en Veerle. (2 Nederlandse studenten en die zitten hier al 4 weken). We waren op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag zou onze stage gaan beginnen.

’s Ochtends ontbeten en daar gingen we dan, op naar onze stage. We gingen samen met Daniek en Veerle, want die wisten de weg. Daar aangekomen te zijn, zijn we verder met hun meegelopen en hebben we een beetje toegekeken, hoe de kinderen daar eten krijgen. Er kwam een zuster naar ons toe die vroeg of we na het eten naar haar kantoortje konden komen. Daar naar toe gegaan en ze heeft ons wat uitleg gegeven over wat zij daar allemaal doet. Medicijnen geven enz. Met haar mee geholpen om de medicijnen te geven, het waren een aantal vitamine drankjes. De kinderen gaan per groep in een rijtje staan en krijgen allemaal een lepel met 2 drankjes. Elise en ik hebben na een aantal voorbeelden de kinderen deze drankjes gegeven. Daarna zijn we met haar naar de school geweest om daar ook nog de kinderen deze drankjes te geven. Toen heeft de zuster ons meegenomen in de auto en zijn we naar de Township gegaan. Daar heeft ze van alles over verteld. Het is erg apart om te zien dat er kinderen/gezinnen in een klein hutje leven, maar er staan in de Township ook grotere huizen waar gezinnen leven.

Vrijdagavond, we hadden met Etiënne afgesproken om naar de bar te gaan in het dorp. ’s Avonds was het enorm slecht weer. Veel regen, onweer en bliksem. We dachten zelf dat het verstandiger zou zijn om niet te gaan, want het was toch wel een stukje lopen. Etiënne zou ons rond 21.00 uur komen halen. Om 22.00 uur kregen we een berichtje of we nog wilde gaan, want het was beter weer geworden. Toch nog maar gegaan. Kwamen we in een klein kroegje binnen, waar welgeteld 5 mensen binnen waren. Er stond Afrikaanse muziek op. We hebben er gezellig wat gedronken en zijn daarna weer naar huis gegaan.

Zaterdag zijn we naar het waterpark geweest. Is hier ook 40 minuten vandaan met de auto. Er waren een aantal glijbanen, maar eerst eens voelen hoe warm het water is. IJskoud, we gaan dus niet van die glijbanen af, we gaan wel zonnen. Uiteindelijk toch maar een aantal glijbanen uitgeprobeerd, de ene nog enger als de andere. Er was ook een speeltuin bij, maar die toestellen waren echt te gevaarlijk. Bijvoorbeeld een toestel die over de kop gaat, een kind zit daarin en zit vast met een kettinkje en iemand draait hem met een touw rond, levensgevaarlijk dus! Bij het waterpark zaten ook nog een aantal dieren, dus die ook nog even bezichtigd. En ’s avonds zijn we nog op stap geweest. We zijn naar een dorpje hier 40 minuten vandaan geweest en daar in een aantal discotheken/kroegen geweest. Grappig om te zien, dat ze hier in Zuid-Afrika 15 jaar achterlopen vergeleken met Nederland. Als er bepaalde liedjes komen, zoeken ze allemaal iemand uit en gaan ze stijldansen. Dan gaan wij maar weer langs de kant staan, want helaas hebben wij dat nooit geleerd.

Zondag was een schitterende dag. Eerst heerlijk uitgeslapen en daarna heeft heel de dag de zon geschenen. Dus we hebben lekker in de tuin kunnen liggen en kunnen genieten van de zon.